Durf te delen…

Eenzaam met je eigen gedachten.

Eenzaamheid, een woord met vele betekenissen. Eenzaam hoeft niet alleen, maar is alleen, het is maar net hoe je t uitlegt of ervaart.

Mensen die alleen zijn, zonder partner of kinderen, nooit bezoek ontvangen die verlangen naar contact maar het niet vinden en daar behoefte aan hebben voelen zich verdomde eenzaam ja, vreselijk, dat gun je niemand. Maar ik gun helemaal niemand het gevoel van eenzaamheid, want ook al hebben we mensen om ons heen, eenzaamheid zit in de mens zelf. Daar komt de zin; “eenzaam maar niet alleen” vandaan.

Mensen die hier in de praktijk komen voor een goed gesprek zijn ook vaak eenzaam, niet in het dagelijks leven maar vooral in zichzelf. Het ontstaat als je je alleen voelt met je eigen gedachten. Als je het gevoel hebt dat niemand je snapt. Als je stappen wilt zetten die je zelf eigenlijk niet durft, als je tegen de regels van het georganiseerde leven ingaat. Als je dingen doet die anderen niet snappen of veroordelen. Daar kun je je behoorlijk eenzaam van voelen. En dan die eigen gedachten erbij, denken dat je de ballen mist om voor jezelf te gaan staan, je uit te spreken. De onzekerheid om je eigen weg te bewandelen, kan ik dat wel, ik ben een mislukkeling, al die gedachten die je parten spelen.

Zaken die in je hoofd spelen blijven in cirkels ronddraaien als je het niet uit. Als je niet durft te praten, als je je schaamt, als je jezelf niet goed genoeg vindt. Je kunt jezelf helemaal gek maken met de eenzaamheid in je gedachten. Delen is helen, je hoeft geen advies terug, je wilt geen weerwoord, je wilt alleen delen wat er in je speelt maar durft dat dan weer niet. Mega eenzaam is dat. Daarom vind ik mijn klanten moedig, ze durven te delen! En als je dat hebt gedaan krijg je ruimte, ben je niet meer alleen met je gedachten, zie je de mogelijkheden weer ontstaan. Helemaal zelf, geen grote diepe zwarte gaten, maar lichte stukken waar je ook heen kan bewegen. Niets is blijvend, ook die vernietigende gedachten waarvan je denkt dat ze nooit meer weggaan.

Doordat mensen niet meer goed kunnen delen, hun diepste zielenroerselen bedoel ik dan, worden ze opgeslokt door eigen gedachten die vaak nog onwaar zijn ook. De meesten van ons hebben geen hoge dunk van onszelf, eerder een te lage. Die te lage dunk bepaalt hoe we ons voelen en dat is dan niet zo best. Ook ik trap daar geregeld in hoor, hoe goed ik ook weet hoe het werkt en hoe het zou moeten, ook mijn gedachten (die ook niet al te best zijn als ik ze een tijd niet uit) bepalen geregeld hoe ik in het leven sta. Afgelopen juli heb ik de politie verlaten, ontslag genomen omdat ik me niet thuis voelde in deze wereld vol protocollen en structuren van dit bedrijf. Het heeft me vele innerlijke gevechten gekost om uiteindelijk toch die stap te zetten. Het gevecht is er af en toe nog, had ik maar dit of dat, had ik maar zus of zo… het is vaak heel eenzaam om bij jezelf te blijven kan ik je vertellen. Het is makkelijker als je niet zoveel nadenkt, meeloopt met de meute of gewoon als een blind paard iedere dag je ding doet. Maar veel mensen hebben (gelukkig) ook een diepere kant waar ze niet omheen kunnen.

Mocht je in de diepere fase van je leven zitten, je gedachten die alle kanten opschieten, je eenzaamheid in jezelf te groot wordt, weet dan dat als je durft te delen, durft uit te spreken waar je zo mee zit, je een opening voor jezelf creëert die je alleen maar licht en lucht kan geven. Als je durft te delen zul je zien dat je niet alleen bent, niet zo gek als je zelf denkt, niet eenzaam in jezelf. Misschien moet je doorzien dat de meeste mensen om je heen je meer roze laten zien dan dat ze zich werkelijk voelen, dat sociale media niet de plek is waar je in moet geloven want mensen laten alleen mooie, soms te mooie dingen zien. De werkelijkheid is vaak totaal anders. Zie het, kijk er doorheen. Je bent niet alleen….dat wilde ik je even meegeven. Durf te delen, al is het maar op papier, ook dat kan je beste vriend zijn. Durf te sparren, het helpt!

Veel liefs van mij

Hellen

Advertentie