Geheimen..

Waar een theezakje, met de tekst “welke geheimen draag jij met je mee” al niet goed voor is, een mooie trigger voor een nieuwe blog.

De mensen die hier in de praktijk komen delen ook geheimen, ik heb geheimhouding, zowel in de praktijk als voor mijn werk bij de politie. Het woord geheim heeft iedere keer een andere lading, en, waarom zijn er eigenlijk geheimen? In de politiek heb je de commissie stiekem, ook hier gaat ’t over geheimen. Iets wat het delen niet mogelijk maakt is dus geheim. Maar als je er lang over nadenkt vraag ik me af waarom dat nodig is, is het terecht dat we geheimen hebben? Waarom deel je niet gewoon, waarom geen open kaart, wat zou er dan kunnen gebeuren? Angst zit altijd achter het geheim, angst om de veroordeling die dan volgt, angst om dingen kwijt te raken, angst om alleen te komen staan, angst voor opstand, om iemand te kwetsen, angst is dus de grond voor geheimen.

Dan komt nogmaals bij mij de vraag omhoog “waarom”.

Het tegenovergestelde van geheim is openheid. Als alles gewoon open is scheelt dat veel stress, pijn in je buik, achterom kijken, op je hoede zijn, liegen, onthouden en natuurlijk angst.

Weet je hoeveel mannen en vrouwen er een geheime dame of heer op na houden (ik heb de echte cijfers niet, die zijn wel te vinden en vaak meer dan gemeten), weet je hoeveel ellende dat oplevert als dat uit komt, weet je hoeveel pubers in de problemen zitten omdat ze hun ware gevoelens niet met hun ouders durven delen en in hun geheime wereld leven uit angst dat ouders niet meer van ze houden of ze niet zullen accepteren. En zo kun je nog veel meer voorbeelden bedenken. Neem bv. seksuele geaardheid, mannen die op parkeerplaatsen met kinderzitjes in de auto seks met andere mannen vinden. Allemaal omdat ’t geheim moet blijven. Neem vreemdgaan ’t is van alle tijden, maar veroorzaakte bij de eerste corona lockdown een hoop stress vanwege de heimelijke relaties op ’t werk., ’t stiekem afspreken onderweg, noem ’t maar op, alles kwam onder druk voor deze groep. Telefoons die thuis ineens door partners worden gecontroleerd (angst) en soms met succes. Als de ene partner de andere wil controleren wat voor relatie heb je dan? Geen gezonde volgens mij en mag je jezelf afvragen of je dat wel wilt. Makkelijk praten ik snap ’t maar toch, wie wil in ongezonde, ongelukkige situaties blijven. Niemand natuurlijk, maar die verdomde angst. Angst en onzekerheid over de toekomst….

Nogmaals, waarom? Ik begrijp dat angst de hoofdrol speelt maar waarom kun je niet gewoon tegen je partner zeggen dat het niet meer goed is, dat je gevoelens hebt voor een ander, dat het op is? Waarom leugens en bedrog? Is het geluk van jezelf dan zo weinig waard? Is openheid dan zo beangstigend, is de confrontatie met andere meningen zo eng? Waar zijn we toch zo bang voor? Voor mensen met een grote bek? Voor uitsluiting, stempels, afwijzing, angst om alleen over te blijven, niet geliefd te zijn, geen baan meer, waar ga ik wonen of geld?

Ik heb de antwoorden ook niet hoor, maar wat ik hoor is dat de oneerlijkheid, de leugen,  zwaarder weegt dan de openheid. Dat de pijn misschien net zo erg is, maar erger wordt door de leugens, van bazen, partners, ouders, politiek etc. Ouders die de geaardheid van hun kinderen aanvoelden maar afwachtte tot kind er zelf mee kwam met alle gevolgen van dien. De angst voor wat er dan gaat gebeuren is groter dan het gebeuren zelf.

Als je eerlijk bent kan het juist een opluchting zijn, ruimte geven, verandering in gang zetten, die opluchting en ruimte is groter dan de moeilijke momenten en pijn die gepaard gaan met oneerlijkheid. Ga de confrontatie met jezelf maar aan, word open, lucht je hart, deel je geheim met iemand die er verantwoordelijk mee om kan gaan. Maar gooi het open! Ga voor de ruimte en de adem die het je geeft in deze benauwende tijden, bespreek wat zo zwaar weegt, ga het aan! Er is overal een oplossing voor, echt, altijd! Is het comfortabel? Vast niet in het begin, maar uiteindelijk wel want je hoeft je niet meer beperkt te voelen, je accepteert de consequenties van je openheid, je gaat het aan. Als je ouders je geaardheid niet kunnen accepteren dan nog kun jij met jezelf leven en krijg je mensen om je heen die je wel accepteren voor wie je bent. Als je vreemdgaat ga dan het gesprek met je partner aan, wees open en eerlijk, praat en accepteer de consequenties, misschien gaat t hierdoor juist wel beter worden of kies je voor jezelf en gun je jezelf een beter of fijner leven met of zonder een nieuwe partner. Wees als directie van een bedrijf open over waar jullie over nadenken, over de koers, over wat je verwacht en wat er gebeurt als mensen niet mee kunnen of willen. Wees open als politiek over een koers en accepteer weerstand ipv manipuleren om je zin door te drijven. Alles wat niet echt is sneuvelt uiteindelijk toch, het is uitstel van pijn of confrontatie, maar uitstel is nooit afstel…..dus kies je voor angst of voor openheid? Deze gedachten spinsels wilde ik even met jullie delen. Ik wens je een mooie dag of avond … En geloof en vertrouw dat er altijd mensen zijn die naar je willen luisteren, zonder oordeel, zonder uitsluiting, gewoon naar je verhaal willen luisteren waardoor je weer even opgelucht kan ademhalen.

Hellen

Advertentie