Er lopen inmiddels behoorlijk wat mensen vast. Jij niet? Mooi, dan kun je deze blog overslaan.
Dit gaat over gierende, ongeleide emoties, van diep verdriet tot weglopen richting verslavingen als drank, seks, pillen of juist jezelf terugtrekken in je veilige schulp. De confrontatie met jezelf, de heftige energieën. Je oude leventje On hold, intimiteit en aanraking is niet vanzelfsprekend meer. Doemscenario’s de hele dag via de media, zinloosheid op sociale media, onzekere toekomst want je weet het niet. Je hebt over veel dingen geen controle meer en waar je wel controle over hebt is soms behoorlijk ingewikkeld. Lijkt wel of alles nu omhoog komt, of je mega kwetsbaar wordt.
Waarschijnlijk ben ik voorbeelden vergeten, laat ’t me weten. Voor de buitenwereld zijn we stoer, gaan we met de stroom mee, maar misschien ben jij wel die persoon die een diepe eenzaamheid ervaart, eenzaam met je eigen gedachten, je ego, je hart en je groot houden naar je omgeving. Van binnen loop je vast en je hoeft me niet te geloven maar je bent echt niet alleen, of het je troost weet ik natuurlijk niet, maar wat ik je wil zeggen is dat je het voor jezelf best mag toegeven.
Blijf niet in alle eenzaamheid in je hoofd vechten tegen gevoelens die je nu ervaart, want hoe harder je vecht, hoe meer je vastloopt. Ik snap ook dat je niet wilt zeuren, je wil niet als zwak worden weggezet, maar om wie gaat dit nu? van wie mag je niet vertellen hoe je je voelt? Wie oordeelt over jou? Vaak kom je erachter dat dit “niet kunnen”, “niet mogen”, uit jezelf komt, en dat is onterecht. Jij hebt het recht, net als ieder ander om te voelen wat je voelt. Het is een recht! Het zou alleen verdomde jammer zijn als je erin verdrinkt! Daar ben je te dierbaar voor, dat verdien je niet. Laat, als je er zo bang voor bent, mensen er een oordeel over hebben, dat zijn dan zeker niet jouw mensen, liever kwijt dan rijk toch? En nee, niemand kan waar jij mee loopt voor je oplossen, er lopen geen ridders of toverfeeën rond die je gelukkig maken, geluk komt van binnen naar buiten, niet andersom. Je kunt hooguit het geluk vergroten met die ridders en toverfeeën, maar de basis zit in jou.
Misschien moet je even zoeken maar weet dat er mensen zijn die echt voor je verhaal open staan, ze zijn niet bang voor jouw weggestopte emoties en schaduwkanten. Iedereen worstelt wel eens met zijn gevoel en verstand, teveel nadenken over je probleem maakt het vaak ingewikkelder.
Ik wil je vragen, om te proberen te accepteren wat je voelt, het aan te horen van jezelf zoals jij ook naar je beste vrienden zou luisteren, mensen op te zoeken die je vertrouwt, geef je gevoel de ruimte, schrijf ’t ongecensureerd op, kijk er met liefde en compassie naar i.p.v. het te bestrijden.
Besluit alle zorgen en denkproblemen, eenzaamheid, verdriet of wat het ook is, weg te geven, geef het in gedachten weg, aan de aarde, de kosmos, maakt niet uit, geef het in gedachten even weg en bedenk daarbij dat je het nu niet hoeft op te lossen, niet hoeft te snappen of te weten, het is er en het mag nu weg. Door de ruimte die er nu ontstaat kun je weer even op adem komen, minder de zwaarte voelen. Misschien wel lachen om jezelf hoe ingewikkeld je het soms kan maken. Hoe dan ook het VOELT direct alsof je een zware boomstam van je nek hebt gehaald. Je krijgt weer lucht en ziet dat het licht is buiten. Je ziet het weer…je ademt weer en zet weer stapjes de betere kant op. Controle is een illusie weet je nog? Jij bent het waard, waard om hier te zijn en ik weet zeker dat je in alle onzekerheid je plekje weer gaat vinden zolang je het maar ruimte geeft en er een beetje lief voor bent….
Fijne dag!
Hellen