Ruim een jaar geleden schreef ik mijn laatste blog, misschien ben ik alle lezers kwijt, misschien ook niet. Maar schrijven ontstaat vanuit inspiratie, gaat over gevoel en ervaringen delen, met een bepaald doel natuurlijk. Voor mij was het doel altijd “persoonlijke ontwikkeling”, bewustwording van wat je doet en waarom je het zo doet, het was een verlengstuk van mijn bedrijf “InnerZicht”. Ik kon voorbeelden uit de praktijk bespreekbaar maken met een sausje van mijzelf. 12 maanden verder, 12 maanden zoeken wat ik nog wel en niet kon delen, ik heb zoveel meegemaakt dit jaar en bij alles dacht ik, dat ga ik niet delen, daar herkennen mensen zichzelf teveel in, daar krijg ik problemen mee etc etc… Ik blokkeerde mijn eigen inspiratie, ik blokkeerde met mijn gedachten (hoofd) mijn eigen gevoel (hart). Kwam grotendeels door mijn toen nog nieuwe bijbaan, ik had bewust gekozen voor een baan bij de politie, in een 24/7 bedrijf, werken in de onregelmatigheid en ook werkelijk iets betekenen voor de medemens. Leren plannen voor mijn klanten van InnerZicht. Na 10 jaar alleen werken zocht collega’s , kreeg er 100 op 1 afdeling, ik wilde verandering en dat heb ik gekregen! Ik kan niks delen over mijn werk, daar heb ik een belofte voor afgelegd, daar komt al een stukje blokkade vandaan. Het past niet bij mij om een rem op mijn uitspraken te hebben. Dat stuk zal ik dan ook niet aanraken maar een persoonlijk leiderschap traject was dit afgelopen jaar zeker en ik kreeg er nog voor betaald ook! Zo heeft ieder nadeel weer een voordeel. Inmiddels heb ik een vast dienstverband gekregen, het blijft dus een groot onderdeel van mijn leven en laten we eerlijk zijn, in deze tijd waar ik toch ineens minder klanten heb door Covid-19, een mooie zorgeloze basis in mijn leven. Ik hoef nergens aan te kloppen en dat is fijn. Ik werk door, vitaal beroep…. Klanten kunnen nog steeds komen omdat we ruim anderhalve meter uit elkaar kunnen zitten tijdens een gesprek, maar er is op dit moment amper vraag. Eigenwijs als ik ben vind ik video gesprekken niet te doen, ik ben een mens/mens, ik wil in contact in dezelfde ruimte of in gesprek tijdens een wandeling, in het begin zei ik ook dat een gesprek via video kon, maar ik kan er niet aan wennen het haalt voor mij te veel weg. Dus daarom misschien ook minder klanten nu, mensen hebben wel wat anders aan hun hoofd, maar ook best gek want mentaal vergt deze situatie toch wat van je, ik kan me voorstellen dat veel dingen op je af komen, dat warmte en nabijheid wordt gemist, hoofdbrekers over je baan, je gezin en je normale afleiding die je had. Er zijn mensen die echt heel veel tegelijk te verhapstukken krijgen, we spreken straks echt van vóór 2020 en ná 2020, niets is meer wat het was, daar heb je een schakeling te maken hoor. Iemand zei laatst, we gaan de babyboom straks meemaken, maar ik denk juist dat we veel scheidingen gaan krijgen, scheiden omdat nu alles naar boven komt wat niet goed meer is. Niet alleen in relaties maar ook binnen bedrijven, politiek, natuur en milieu. We werden gedwongen te stoppen, stil te staan en gaan nu langzaam evalueren en dat is in veel gevallen volgens mij zo gek nog niet…
Fijn dat ik dit weer even met jullie kon delen….hoop dat de inspiratie weer terug is!
Hellen
Info zie www.innerzicht.nl 