Ik ben een rasechte deadline werker, komt nog uit mijn omroeptijd denk ik, alles op t laatste moment de uitzending in, druk op de ketel was mijn drijvende werkkracht. Als ’t af was kon ik het loslaten, op naar de volgende uitzending.
Het idiote is dat ik nu nog steeds tegen deadlines aanloop, o.a de 3 maandelijkse btw aangifte, want ik hou t niet bij, knal alles in een la en tegen de tijd dat ik weer een aangifte moet doen bouwt de spanning zich op, ik moet alles nog in de computer zetten, terugzoeken in agenda, bonnetjes kwijt, bankafschriften uploaden etc… en plannen natuurlijk, want als ik afspraken heb kan ik niet in één keer door. Zo was mijn plan dat ik vandaag (zondag) de dag zou pakken voor de administratie. Wat denk je wat…. het is nu bijna einde middag en ik zit deze tekst te schrijven want ja…kennelijk is de deadline nog niet dichtbij… (over drie dagen moet betaling binnen zijn)..
Ook het schrijven van een blog, niemand die me zegt wanneer ik ’t moet schrijven, als je het een echte blogger of een commercieel wonder zou vragen dan zou ik dat wekelijks of twee wekelijks moeten doen, zo bouw je een relatie met je lezers etc.. (laatst geschreven blog was 31/8) maar helaas, ik ben niet zo van het “moeten”…
Je zou zeggen dat je dingen die je niet leuk vindt, uitstelt (administratie in mijn geval) en dat je daarom een deadline werker bent, maar dat is niet zo.. mijn werk was echt leuk, ik had gewoon die druk nodig, interne druk die ervoor zorgde dat ik dan niet kon dagdromen of andere dingen kon doen. Het MOEST gewoon af!
Met een blog is dat weer anders, dat is inspiratie, ik kan ineens iets bedenken en hoppa, achter de laptop en schrijven maar.. De laatste maanden best veel inspiratie, maar de onderwerpen die ik zo graag wilde benoemen weerhielden me ook, ik zou echt zoveel willen schrijven, maar er komt steeds een stemmetje dat zegt….doe maar niet, mensen maken er weer iets van, vullen het in…ik voel me meer beperkt dan geïnspireerd de laatste tijd..
Waarop ik van deadline ineens in een ander onderwerp terecht kom, namelijk weerstand, beperkt voelen in wat ik opschrijf…Erg eigenlijk, ik liet me nooit tegenhouden, maar de ervaring leert me dat niet iedereen snapt wat je schrijft, niet aanvoelt hoe je het benoemt, niet inziet dat er onderwerpen van klanten of boeken tussen zitten en er vooral een persoonlijke invulling van maken, een oordeel over heeft, zelfs stempels zet op mijn leven, veroordeling over hoe het is, zonder de werkelijkheid te kennen. Ik ben ook moeder, partner, zus, dochter, schoonzus en schoondochter, dus ja….ook al help ik mensen om zichzelf uit te spreken, in het openbaar (blog) heb ik te maken met anderen waar ik rekening mee moet houden, als ik die verantwoordelijkheid niet zou hebben had ik zeker alles opgeschreven want het zijn onderwerpen en vragen die belangrijk zijn vind ik, waar mensen over na kunnen denken, van een andere kant kunnen belichten.
Ik wil dus van alles, maar het komt er niet direct uit… administratie (geen zin, zo lang mogelijk uitstellen), Schrijven (heel veel zin, maar de inhoud durf ik niet volledig te plaatsen), gelukkig schrijf ik nog wel dagelijks kleine tekstjes voor mijn instagram account (@hellen_kabel)
Ik ben de schoenmaker met kapotte schoenen op dit moment, ik ga blijkbaar van t één naar ’t ander, noem het afleiding, intuïtief of rommelig, angstig, te weinig discipline, lui, of niet gefocust.Ik ervaar het zelf als teveel interesses, gedachten en gevoelens, en die pak ik liever aan dan mijn belastingaangifte 🙂
Maar laten we eerlijk zijn, wat maakt het allemaal uit, niemand heeft er last van, alleen ikzelf en ik heb vandaag toch ineens weer een blog geschreven, de aangifte komt af dat WEET ik zeker, de vraag is alleen wanneer ik dan als een kip zonder kop het ga zitten doen 🙂 Ik heb nog twee dagen.
Fijne dag!
Hellen – InnerZicht
Info zie www.innerzicht.nl 