Is het waar dat zwijgen beter is dan uitspreken?

De laatste weken staan de meeste gesprekken die ik voer in het teken van communiceren.. niet alleen in de praktijk, maar het valt me ook in mijn eigen leven op dat mensen soms liever afhaken dan het gesprek aan gaan. Raar vind ik dat, oprecht raar…. Nu ben ik misschien geboren met een gen dat niet bang is om alles bespreekbaar te maken, inclusief mijn eigen gevoelens, maar als ik er dieper induik dan kan ik niet anders dan tot de conclusie komen dat het om (persoonlijke) angst gaat. Ik pik er een paar voor je uit.

Angst je baan te verliezen als je ergens tegenin gaat, die kom ik hier geregeld tegen. Je weet dat er zaken niet kloppen, soms zelfs met een heel team, en niemand durft er iets van te zeggen. Meestal als ik er naar vraag is het van ; ja, je kent dat wel er is hier een enorme hiërarchie, je gaat niet een stapje hoger met je verhaal. Maar als je dieper gaat is iedereen in het team bang om zijn/haar baan te verliezen. En waar zit die angst? Inderdaad, in jezelf, als je met elkaar zaken aan de orde wil stellen is er niets aan de hand, als je met goede argumenten komt, geen persoonlijke emoties meeneemt, is er niemand die niet naar jullie of je wil luisteren. Om een eerlijke mening is nog nooit iemand ontslagen en zo wel, dan wil je niet voor dit bedrijf werken toch? Vaak is het persoonlijke angst die maakt dat je niet spreekt.

Angst iemand pijn te doen, die komt veel voor, en is ook mooi natuurlijk, maar de vraag is of het waar is? Als je eerlijk bent, dan kan dat voor de ander heel hard zijn of pijnlijk, maar je gooit wel iets open, je hoeft niet voor een ander te denken, je kunt namelijk niet weten wat een ander denkt of voelt. Dus ook hier geldt, vanuit je eigen hart spreken is belangrijk en een ander leert daar ook weer van, of had het allang door maar wachtte nog steeds op de bevestiging. Je doet mensen juist pijn als je ineens stil blijft, weg loopt, niets meer deelt. Een ander is echt niet gek J Dus ook hier kun je vanaf vandaag mee stoppen. Spreek uit….

Angst voor het onbekende, je durft niet te delen omdat je zelf nog niet weet wat het gaat brengen als je het wel deelt. Je voelt dus van alles van binnen, maar spreekt het niet uit. Gewoonweg bang voor de consequenties die je nog niet kunt overzien. Twijfel aan je eigen gevoelens, bang voor afwijzing, angst om alleen te zijn in je gevoel. Angst dat als je dingen toelaat je het helemaal niet aankan. Angst, angst en nog eens angst. Maar angst is een signaal, het is niet de bedoeling dat angst je klein houdt, als je voelt dat je iets moet doen of iets wil zeggen doe het dan!! Alleen jij staat tussen jezelf en iets nieuws. Je creëert je eigen gevangenis, je kunt er echt niemand anders verantwoordelijk voor stellen. Laten we proberen vanaf vandaag angst eens los te laten, wat kan er nu werkelijk gebeuren? Vraag het jezelf steeds af…. Is het WAAR wat ik denk? Is het 100% waar? Weet ik dat zeker of denk ik dat alleen? En zo kun je stap voor stap al je excuses overboord gooien en langzaam eerlijk gaan uitspreken wat je vindt of voelt. En geloof mij…. het is een bevrijding als je van jezelf eerlijk mag uitspreken, je hebt alleen iets meer vertrouwen nodig om het te doen. Fijne dag nog 🙂

Hellen Kabel

http://www.innerzicht.nl

Advertentie

Laat jij je gevoel beïnvloeden door een ander?

Tegenwoordig ben ik ook te vinden op Instagram (met dank aan de kinderen),  daar plaats ik dagelijks een handgeschreven tekstje. Af en toe gooi ik er ook een poll op en vandaag was de vraag; Laat jij je gevoel beïnvloeden door anderen.

Deze kwam natuurlijk niet uit de lucht vallen, ik was daar zelf de laatste dagen aardig druk mee, ik kwam erachter dat ik me diep van binnen toch meer liet beïnvloeden dan ik zelf dacht.  Als ik betaald zou worden voor al mijn denkwerk dan zou ik nu de hele wereld kunnen voorzien van eten en drinken en ik zou zelf ook nog heel leuk kunnen leven…. Maar helaas, je wordt niet betaald voor je diepe denkvermogen 😊

Ik roep altijd dat het me geen zak uitmaakt wat een ander van me vindt, dat we allemaal voorkeuren hebben en dat niet iedereen je aardig kan vinden. En toch….. ik laat me op een diep niveau wel degelijk beïnvloeden, sommige zaken raken me dieper dan me lief is en dan wordt het voor mij hoogtijd om erin te duiken. Wat zegt dat dan over mij? Want ja mensen, het gaat altijd over jezelf, nooit over de ander of anderen.

Het mooie van anderen is dat ze vooral fungeren als spiegel van je eigen gedachten, overtuigingen en pijnlijke niet geheelde stukken. Het is niet een algemeen beeld, het is mega persoonlijk, want laten we eerlijk zijn, ik denk dat ieder mens zich laat beïnvloeden door anderen en mensen die zeggen dat het niet zo is zijn misschien wel totaal afgesloten van zichzelf, zo het vertrouwen kwijt in mensen dat bij voorbaat al heel hard geschreeuwd wordt dat niemand ze raakt met een mening, afwijzing of kritiek. Daar zit dus de meeste onverwerkte pijn durf ik wel te stellen.

Het gaat dus over mijn onverwerkte stukje, wat raakt het aan en hoe kan ik dit weer helen en dus loslaten. Bij mij ging het toch weer om “goedkeuring”, pas als een ander mij goedkeuring geeft durf ik mijzelf te zijn. Is er afwijzing (door blikken, woorden of juist stilte) dan ga ik me rot voelen, weet dan niet eens waar het vandaan komt totdat ik er even bij stil ga staan.

De oplossing is om te werken aan mijn eigen goedkeuring, ergens diep in mij keur ik mijzelf nog steeds af en laat het afhangen van de toestemming van de ander. Bizar hé dat het zo werkt, maar ook mooi, zo kun je namelijk je eigen shit inzien en opruimen….

Ik ga mijzelf de komende dagen maar weer eens bewust erkennen, het kleine meisje in mij geruststellen en vertrouwen geven. Als zij zich weer veilig voelt stopt ze met schreeuwen….het is eigenlijk zo simpel! Het heeft dus niets met anderen te maken maar alles met jezelf. En als jij het om weet te draaien is dat wat de ander of anderen je dan weer terug gaan spiegelen. Dan is het extra fijn, maar niet meer bepalend voor je gevoel.

Fijne dag! Enne…..op Instagram kun je me volgen via:  hellen_kabel

http://www.innerzicht.nl

 

 

 

Leegte en andere ongemakken….

We nippen aan onze koffie, en ze begint…..

“Ik ben nu 3 jaar alleen, goede baan voor de buitenwereld, maar ben zelf niet echt tevreden. Ik voel me leeg en alleen, een soort zinloosheid in mijn leven. Het hooghouden van de “gelukkige” mij wordt steeds moeilijker, ik merk ‘t ook op mijn werk.  Als ik ’s avonds op de bank hang omdat ik eigenlijk nergens zin in heb, open ik mijn apps van sociale media want dan voel ik me niet meer alleen. Ik vind mijn afleiding, ik merk dat ik zo op zoek ben naar aandacht en liefde. Op sociale media heb ik aan aandacht geen gebrek, het voelt echt goed, maar Deep Down weet ik ook dat ‘t niet echt is, dat ik me laat bespelen. Via mijn DM van Twitter, Instagram en Messenger lopen gesprekken met verschillende mannen. In de veiligheid van woorden, zonder dat je elkaar ooit hebt gezien, hoop ik toch misschien die ene tegen te komen. Ik trap er steeds weer in. Tinder heb ik er al uitgegooid, in het dagelijks leven kom ik geen beschikbare leuke kerels tegen, dus ja…dan laat ik me weer verleiden door de aandacht.  Het geeft een behoorlijke boost hoor, ze prijzen me de lucht in, vinden me mooi op basis van foto’s die ik natuurlijk alleen maar plaats als ik er eerst 100 heb gemaakt en afgekeurd,…. ze moesten eens weten, mijn onzekerheid is groot, mijn leegte ook en het is net alsof ze daar een neus voor hebben, het spel is begonnen, uitdagen, mooie praatjes, alsof ze helemaal voor je gaan, maar 9 van die 10 kerels is getrouwd, en die 10^e is dan wel beschikbaar, maar niet leuk! ” We lachen erom, zo leuk als zij altijd praat kan ik helaas niet op papier krijgen.

Ze wil weten waarom ze dit soort mannen aantrekt. Als ze haar veroverd hebben, soms tot een stiekeme afspraak zijn gekomen, met zoenen en alles erbij, deze mannen weer langzaam van het toneel verdwijnen, ze hebben ineens geen aandacht meer voor haar, ze zijn op naar de volgende schijnbaar ongelukkige, eenzame vrouw… Daar krijgen ze nl ook nieuwe aandacht en een goed gevoel. Wat deze mannen zich niet realiseren is dat vrouwen gevoeliger zijn, echt pijn en afwijzing voelen. Terwijl deze man alleen zijn hormonen en tekorten volgt, van kick tot kick rennen om zo hun slechte huwelijk door te komen. Ze is boos op zichzelf dat ze zich zo snel laat gaan, boos omdat ze had gezworen nooit op getrouwde kerels te vallen. Ze is boos dat ze die man gaf wat ie wilde, ze voelt zich dom en gebruikt, teleurgesteld en verdrietig. Ik voel haar onmacht, we blijven even stil en nemen nog koffie……

De uitspraak “wat je uitstraalt krijg je terug” is echt van toepassing hier. Als jij je eenzaam en leeg voelt, trek je mensen aan die juist dat aan je laten zien, het is de onzichtbare energie die hier aan het werk is. Ze geven je uiteindelijk wat jij voelt, eenzaamheid en leegte, want dat is wat jij voelt en gelooft. Je valt voor de aandacht, snakkend naar een beetje liefde, je bent slachtoffer van je eigen tekort “gevoel”.  Zou het dan niet fijner zijn als je die leegte zelf gaat aanpakken, als jij jezelf weer krachtig en geliefd voelt om wie je bent, en dat gaat uitstralen! Dan komen deze kerels ook niet meer op je af, de slangen van het internet hebben geen grip meer op je. Je trekt dan andere mensen aan in je leven, ook zelfbewuste mannen die waarschijnlijk open communiceren, eerst naar zichzelf kijken en er iets aan doen. Je gaat je beter voelen en hangt niet meer op de bank snakkend naar aandacht en liefde, sterker nog, je gaat het waarschijnlijk gewoon op een dag dat je het niet verwacht, tegenkomen in de buitenwereld. Wat je uitstraalt krijg je terug….echt waar. Stop vanaf nu de tijd in jezelf, werk aan je pijnlijke stukken, doe dingen die je blij maken, stap uit die slachtofferrol en van de bank,  haal je bestaansrecht weg bij anderen (lees mannen in dit geval). Want pas als jij gelooft dat jij het waard bent, voelen anderen het ook. Aan jezelf werken is niet makkelijk, maar je eigenwaarde laten groeien wel zeer de moeite waard. Als jij weet wie je werkelijk bent, heb je wat je werkelijk wilt. Dus wat wil je? Als je blijft doen wat je doet is dat wat je hebt en zal er nooit iets veranderen. Een ander maakt je wereld niet anders, dat moet je toch zelf doen, een ander kan je wereld alleen nog mooier maken dan het al is 😊

 

Deze korte bespiegeling van een praktijkverhaal wilde ik graag weer even met je delen omdat er veel mensen rondlopen die waarschijnlijk ook in deze situatie verkeren en dit niet altijd delen met de mensen om hen heen.

 

Fijne dag!

Hellen

www.innerzicht.nl