Vraagje: Waar ben JIJ eigenlijk naar op weg?

Ik zit op een terras en staar wat voor me uit, dan vraag ik me af waar iedereen toch naar op weg is. Mensen lopen, snel of langzaam, fietsers, auto’s, iedereen gaat ergens heen, zelfs de wolken drijven voorbij en dan besef ik ineens “waar ben ik naar op weg”, Ik leef, werk, slaap, eet, heb soms plezier, voel me goed, soms ronduit ruk, dan weer vol energie, dan weer leeg….

Raar eigenlijk dat leven, wat is t doel? Waarom ben ik hier en waar ga ik heen?  Je gaat volgens mij van A naar B, je wordt geboren en je gaat uiteindelijk dood. De één nog in de moederbuik, de ander wordt 105. We hebben er  geen invloed op, we doen wat we denken dat goed is, we leven bewust of volledig onbewust. De één leeft van vakantie naar vakantie en sleept zich in de tussentijd door het leven heen, de ander neemt een afslag, gooit zijn leven om en begint even opnieuw in de hoop dat t beter voelt. Even los van de mensen die zich moedwillig laten afglijden, ook al is dat volgens mij ook alleen maar een wanhoopsdaad….. waar gaan we heen? Deze week kwam het bericht van het overlijden van een jonge vent die ik ken, 2 kindjes, leuke vrouw, net vakantie gevierd en een infectie in zijn been maakte anno 2017 een eind aan zijn leven? Hoe dan? Waarom dan? Kon dat niet anders? En zo hebben veel mensen een eigen verhaal. We hebben er dus geen controle over, we kunnen het niet voorkomen.

We gaan van A naar B en kunnen een zijweg nemen, gaan rechtdoor, maar uiteindelijk ga je naar B. Ben je vrij in keuze? Ja, volgens mij wel, maar veel mensen zitten gevangen in hun eigen route. Hoe ouder je wordt hoe meer verantwoording je hebt, vooral naar anderen, die wil je niet teleurstellen, te vriend houden, de erkenning krijgen, geen pijn doen, geen schuldgevoel opbouwen of je bent te bang om bij jezelf te komen, egoïst te worden.

Conclusie; Je eigen weg van A naar B wordt een weg met vele draadjes naar anderen. Je eigen vrijheid zit alleen nog in je hoofd en af en toe een dag dat je het ervaart. De gesprekken met mijn klanten gaan vaak  over het “ik” in de wereld. Ervaringen en omstandigheden, verbindingen of geen verbindingen. Je niet meer gezien, gehoord en erkend voelen maar er niets aan durven doen omdat de lijntjes zo strak staan naar verantwoordelijkheden, angst, gemis aan zelfvertrouwen, oude pijn, niet goed genoeg zijn, maskers en andere zaken.

Als je naar het nieuws kijkt zijn mensen op de vlucht (waarheen?), we lopen lijkt wel allemaal naar iets toe, een beter gevoel misschien wel. Is dan de drijfveer van het bestaan een “goed gevoel” hebben?  Verslaving is ook een roes, op weg naar een goed gevoel, niet meer hoeven voelen wat je voelt, benevelen van wat er echt is. Raar hé … Volgens mij zoeken we verbinding, een gevoel dat je er mag zijn, dat je er toe doet, dat er iemand blij is dat jij er bent. Delen en erkend worden, onvoorwaardelijke liefde misschien wel. Stoppen met vechten tegen wat er is, is misschien wel de rustige weg naar bestemming B….. Je eigen wereld vullen met goede gevoelens om de weg dragelijk te maken, je verantwoordelijkheid niet bij anderen leggen maar weer bij jezelf?

Dit is geen blog met antwoorden, dit was een blog met gedachtespinsels. Als jij t wel weet waar je op weg naar toe bent dan wil ik dat graag weten, mail gerust naar hellen.kabel@innerzicht.nl en ik maak er een samenvatting van die ik weer in een volgende blog anoniem zal publiceren J

Fijne dag!