Graag jouw mening!
Je mond houden om de goede vrede te bewaren, waarom doe je het en wat levert het je op?
Ben benieuwd naar je reactie onderaan het onderwerp!
Ik kom in mijn praktijk mensen tegen die het moeilijk vinden “hun” waarheid te spreken, vaak angstig voor hoe de ander zal reageren. Hij of zij zwijgt liever dan de knuppel ergens in het hoenderhok te gooien (vanuit eerlijke intentie). Ik snap dat in eerste instantie nooit, want waarom mag je niet zeggen wat je dwars zit? Binnenhouden is zeker niet gezond. Als ik er dan later over nadenk moet ik bekennen dat ik het zelf ook doe, ik kies om te zwijgen, want wat levert mij het op of wat heeft het mij in het verleden opgeleverd? Niet veel, er zijn namelijk ook weer mensen die jouw waarheid niet willen horen, niet willen weten hoe jij er over denkt, en als je dan vanuit je eigen eerlijkheid jouw waarheid zegt worden mensen boos of geïrriteerd! Er wordt zelfs gemanipuleerd of zo gedraaid dat jij uiteindelijk de gebeten hond bent, dus ja, wat levert het je dan op? Als men je niet wil horen waarom zou je die moeite dan nog doen. (jij bent vanaf dat moment ook niet meer geïnteresseerd in die ander, die ander heeft je nl nogal gekwetst)
Niet uitspreken van wat je voelt of meemaakt is dan misschien de makkelijkste weg om de goede vrede te bewaren en niet bestaande mooie plaatjes hoog te houden, maar het voelt dan voor jou ook niet goed, je vindt het oneerlijk of je voelt je niet gezien, gehoord. Iemand zegt eigenlijk, jij doet er voor mij niet toe! Ik ben niet geïnteresseerd in jouw verhaal, jouw mening, jouw beleving van een situatie. Hoe dan ook, ik kom er ook niet zo uit wat de beste keus is. Ik hou graag van benoemen wat er is, in alle eerlijkheid bezien vanuit mijzelf natuurlijk, ik kan alleen maar vanuit mezelf spreken. Wat de ander er dan mee doet is niet aan mij, je hoopt dat ze je serieus nemen, geloven in je oprechtheid, maar als ze kiezen voor iets anders is dat natuurlijk ook hun recht. Alleen is de sfeer is dan toch weg, ben je nog meer een moeilijk mens geworden of een buitenbeentje in een groep. Het oordeel is natuurlijk allang gemaakt anders zouden mensen je serieus nemen, zien en horen. Ik snap de mensen die dit doen dus wel, maar vraag me wel af of neppe vrede niet erger is. Eerlijkheid duurt het langst en vreet niet aan je, oneerlijkheid wel, dus…..
Wat vind jij?
Kies jij wel eens voor “zwijgen” om de goede vrede te bewaren en zelf maagpijn krijgen of toch altijd voor het uitspreken van wat er is?
Praat ook mee op http://www.facebook.com/InnerZicht